বেলিয়ে থুকুচি থকা দিন একোটাৰ শেষত বুকুৰ মাজলৈ কুৰুকি কুৰুকি সোমাই অহা এখন নদী পকনীয়াত উটি অহা পানীমেটেকাৰ চুবুৰি এটাতে আছিল নেকি তোমাৰ গাৰ নিজান-জান গোন্ধ! যেন মাটিৰ কোলাহলে চুব নোৱাৰা গিৰিমালাৰ সুউচ্চ শিখৰ এটাত ফুলি থকা নিৰঞ্জন ব্ৰহ্মকমল। ৰাতিৰ পিছত ৰাতি আহে, বা দিনৰ পিছত দিন শেষ নোহোৱা সাধু এটাই খোজেপতি লগ দিয়াৰ পৰত পানীমেটেকাৰ সেই চুবুৰিতেই অৱসন্ন শেতেলি।
প্ৰিয় মানুহবোৰৰ সৈতে কৰা আলাপ অথবা তেওঁলোকৰ বিযয়ে পতা অন্তহীন কথাবোৰকেই বুটলি আনিছোঁ ব্ল'গলৈ।