ওখ গছবোৰ ঠিক এইখিনিতে বাগৰি পৰিছিল সিহঁতৰ কাৰণে কোনেও মৌন প্ৰাৰ্থনা কৰা নাছিল, অথবা কোনেও বন্ধৰো ঘোষণা কৰা নাছিল, কোনেও এবাৰলৈয়ো এষাৰ কথা কোৱা নাছিল সেই হতভগীয়া গছবোৰৰ বিষয়ে এপাহো ফুল নযচাকৈ বাটৰুৱাবোৰ পাৰ হৈ গৈছিল নিৰ্বিকাৰভাৱে মাথো সেই উদাৰ মহীৰূহই অতদিন আশ্ৰয় দিয়া সৰু সৰু চৰাইবোৰে কণমাণি ঠোঁট মেলি বৰ দুখলগাকৈ কান্দিছিল অৰু মই বেলিটোৰ তলতে আলিবাটত ৰৈ সিহঁতৰ দুখৰ সমভাগী হৈছিলো।
প্ৰিয় মানুহবোৰৰ সৈতে কৰা আলাপ অথবা তেওঁলোকৰ বিযয়ে পতা অন্তহীন কথাবোৰকেই বুটলি আনিছোঁ ব্ল'গলৈ।