Skip to main content

Posts

Showing posts from September, 2011

এনেকৈয়ে শৰত্‍ আহক

লাহে লাহে অনাবৃত হওক অৰণ্যখন ওফোন্দ পাতি থকা ডাৱৰৰ ফাঁকেৰে পুৱাটোৰ সেমেকা গালেদি তৰুণ ৰ'দজাক বৈ আহক ভিজা কুঁৱলীয়ে দুহাতেৰে চুই চাওক বেলিটোৰ চেঁচা পৰি থকা মুখ লালকাল দি থকা এডৰা ৰামধেনুত প্রাণভৰি তিতক এবুকু সুগন্ধি নষ্টালজিয়া শেষ হওক অন্তহীন বৰষুণৰ ঋতু এনেকৈয়ে শৰত্‍ আহক।

শব্দৰ সন্ধিয়া

কৃষ্ণকায় গছ এজোপাৰ অবিন্যস্ত জখলাৰে নীলাভ জোনটো বগুৱা বাই নামি আহে লাহে লাহে ভাললগা গানৰ কলি এটাই ক'ৰবাত ডেউকা কোবায় জোনাকে বুকুৰ এচুকত ৰুই থৈ যায় উশাহ লৈ থকা এমুঠা শব্দৰ শিপাৰ জঁট নভঙা পুলি।

শৰতৰ এমুঠি স্কেট্‌ছ

(১) মেঘে সামৰি আনিছে আন্ধাৰ বৰণীয়া পোছাক বা-মাৰলিৰ দীঘলীয়া উছাহৰ শেহতীয়া দিন এতিয়াও ক্ষীণকৈ বাজি উঠোঁ হেন কৰে বৰষুণৰ সজালধৰা সেউজীয়া বাঁহী আকাশৰ শৰীৰজুৰি স্পন্দিত এটি ফৰকাল গীত। (২) গুনগুন আন্ধাৰে মেৰাই ধৰিছে সন্ধিয়া খহি পৰাৰ নিৰলস প্রচেষ্টাত বিভোৰ নিয়মীয়া তৰাকেইটা লুকুৱাই ৰখাৰ ব্যস্ততাৰে বন-পাতৰ কেঁচা আলিবাটেদি কুঁৱলীৰ নিমাত সমদল এটাৰ সঘন অহা-যোৱা। (৩) কৃষ্ণাইৰ মূৰৰ শেৱালী এপাহ মুকলি হ'ল ফেঁহুজালিৰ অৰণ্যজোৰা গীত নবজালৈকে সেই চিনাকি গোন্ধটোৰ সৈতে ৰাতিটোৱে হাতে হাত ধৰি আলাপ কৰিব ৰ'দ সৰিলেই সিহঁতে জিৰণি লোৱাৰ কথা। (৪) নিয়ৰ ভাঙি আগুৱাই এজাক চেমনীয়া বতাহ বেলিৰ চোওঁ-নোচোওঁ আঙুলিও চেঁচা পৰে গোটেই পথাৰজুৰি এবুকু সেমেকা সেউজীয়া কোনজনী ৰোৱণীৰ শাওণীয়া চেনেহত শালিৰ গেঁৰ ধৰা আহিন আজি লহপহীয়া। (৫) বুকুত ঘৰ সাজিব ধৰা নীলাভ জোন এটাৰ সৈতে অকাল বোধনৰ নির্মল জোনৰ নিৰপেক্ষ তুলনাত পাৰ হয় কাতিমহীয়া খাদ্যহীনতাৰ ঋতু পুৱালৈ সময়ে বোকোচাত গুঁজি দি যায় কুহকসনা একোটা জোনাকী ৰাতি।

সুধাকণ্ঠৰ ওপজা দিনত

যেতিয়াই সেই চিৰ দৰদী কণ্ঠই সাৰ পায় সোণালী বৰষুণ এজাকে সেমেকাই তোলে আকাশ সেউজীয়া আঙুলিৰে সুৰ এটাই মোক দাঙি লৈ যায় গীতটোৰ গভীৰৰপৰা গভীৰতম ঠাইলৈ আপোন মাটিৰ আলসুৱা গোন্ধ এটাই মূৰৰপৰা ভৰিলৈকে মেৰিয়াই ধৰে আন্দোলিত হয় স্পর্শকাতৰ অনুভূতি

বিষাদৰ এটোপাল

দোভাগ ৰাতি সাৰ পায় মোৰ প্রতিটো আধালিখা কবিতা কোনোবা অপেস্বৰীৰ সেমেকা ওঁঠত পূর্ণাবয়ৱ পোৱাৰ অলস আশা এটাত বন্দী মোৰ প্রতিটো আধাকেঁচা গীতৰ কলি বুকুৰ মৰুদ্যান এখনত উশাহ নসলোৱাকৈ বাজিবলৈ ধৰে সাঁচিপাতৰ বয়সৰ সেউজীয়া বাঁহী

লক্ষ্য অভিমুখে

গোটেই আকাশ জুৰি বেলিৰ স্বর্ণিম তেজ স্পর্শ কৰি চোৱাৰ আকাংক্ষাৰে ওপৰমুৱা গছৰ আগলিটোতে লহপহকৈ মোৰো হেঁপাহ বাঢ়ে আঙুলিত মোৰ যিদিনাই আকাশৰ ৰং লাগিব সেইদিনাই মই তললৈ চকু ফুৰাই চাম।

বাস্তৱ

স্বপ্নলোকত এতিয়া সূর্য্যাস্ত অনমনীয় দিঠকৰ সৈতে চিৰন্তন সহবাসৰ পুনঃ আখৰা দুচকুত নিতাল মাৰি পৰি থাকে কল্পনাৰ আমেজৰ শতছিন্ন টুকুৰা