Skip to main content

Posts

Showing posts from May, 2011

প্রৱঞ্চিত

কালি প্রতাৰিত চকুবোৰ জ্বলি থাকিল গোটেই ৰাতি তেল নোহোৱা হৈ চাকিবোৰ বাৰে বাৰে নুমাইছিল এটা মাথোঁ শিখাত উত্‍সাহ দিবলৈকো শেষ হৈ গৈছিল আগ্রহ সুৰ হেৰুৱাই ওঁঠৰ গীতবোৰ হৈছিল নিঠৰুৱা নৈৰ পাৰৰ মৰিশালীত চিতাজুইৰ আঙঠাত গা সেকিবলৈ এন্ধাৰবোৰে ভিৰ কৰিছিল মানুহবোৰ আছিল বৰ ভাগৰুৱা তথাপিও টোপনিয়ে সান্ত্বনা দিয়াৰ অলপো নকৰিলে অপচেষ্টা জোনটো নিমাতে থৰ হৈ থকাৰ দৃশ্যও আছিল মর্মান্তিক ফেঁচাৰ প্রতিটো চিঞৰে বাঁকুহিছিল গধুৰ গধুৰ বুকু আজি বুদ্ধ পূর্ণিমা য'ত পোহৰে মূৰ তুলি হাঁহিব নোৱাৰে তাত বাহিৰৰ পূর্ণিমাৰ অর্থনো কি??

কেতিয়াবা নিজানত

তোমাক ক'ম ক'ম বুলিয়েই বুকুতে ৰ'ল ভালপোৱাৰ কঁপা কঁপা আখৰ এতিয়া উকলি যোৱা সময়বোৰে অকলে অকলে উচুপে এতিয়াও ক'ৰবাত মৌ-চাপৰিৰ ঐনিতমৰ সুৰ এটা হৈ বাজি থাকা ঐনিতমবোৰত বাৰু কিয় ইমান বেজাৰ?? (মৌ-চাপৰি যোৰহাটৰ এক নৈ চাপৰি।)

অপ্রাপ্তি

আকাশখন টুকুৰা-টুকুৰকৈ খহিছে বেলিয়ে পাহৰিছে পোহৰৰ ঠিকনা বুকুত গধুৰ উশাহ কাষত মাথোঁ এটা নিসংগ হুমুনিয়াহ এতিয়া হাঁহিৰ বাঁহী নাবাজে ওঁঠত কলিজাতে গোট মাৰিলে কলিজাৰ হেঁপাহ

কবিতা৩

ৰ'দ এচেৰেঙাৰ লগতে দুহাত মেলি চেমনীয়া দিনটো নামি আহিল চোতাললৈ কুহুমীয়া উমেৰে জগাই গ'ল ফুলৰ এটি এটি কলি দুপৰৰ জিলিৰ মাতত সি ডেকা বয়স পাব শেষত আবেলিৰ হেঙুলীয়াৰ লগত অন্ত হ'ব দিনটোৰ আয়ুস নতুন ৰাতি এটাৰ জন্মৰ ক্ষণত .. (১৭/৪/১১)

এয়া যে ফাগুনৰ বিদায়ৰ সময়

আজি আকাশখন গোমা গোমা তৰা এটিও সৰকি পৰিব নোৱাৰা জাকৰুৱা ডাৱৰৰ ভিৰ, জোনাকে অলপো সুৰুঙা নাপায় . . ফাগুনৰ ধূলিয়ৰী বাট চিকুণাবলৈকে চ'তাইৰ এয়া উছাহ ব'হাগে যে পদূলিত আহি জিৰায় . . (৪/২/১১)

অসীমত যাৰ হেৰাল সীমা

সেই ঠাইত থমকি ৰৈছিল সময় আঁকিবলৈ লৈ অতীত আৰু বর্তমানৰ সীমাৰেখা বুজাবলৈ লৈ জীৱন আৰু মৃত্যুৰ প্রভেদ একাকাৰ হৈ গৈছিল ভ্রম আৰু বাস্তৱৰ সংজ্ঞা অসীমত চাৰিজন লোকৰ সীমা হেৰাইছিল। (মোৰ অন্যতম প্রিয় উপন্যাস কাঞ্চন বৰুৱাৰ 'অসীমত যাৰ হেৰাল সীমা' পঢ়াৰ অনুভূতিৰে এই খেলিমেলি শাৰীকেইটা লিখিলোঁ।)

গৰু বিহুৰ দিনা

গৰুৰ গা ধুৱাওঁতে ভিজা তোমাৰ শৰীৰৰ লগত এক হৈ গৈছিল মোৰ বুকুৰ ধপ্‌ধপনি বিমুগ্ধ বিভোৰ চাৱনি মোৰ উশাহত নিজেই পাইছোঁ মই বনৰীয়া গোন্ধ

অ' প্রিয় বন্ধু

অ' প্রিয় বন্ধু, কিয় সোধ মোক কি হৈছে বুলি? সেয়া জনা হ'লে ময়ে হ'লোহেঁতেন মোৰ প্রিয় বন্ধু! "ভালনে?" বুলি তোৰপৰ শুনিলে সমূলি ভাল নালাগে মোৰ অসুখৰো আৰম্ভণি হয় তাতেই ...

আহ্বান

ৰাতি এটাক ওমলিবলৈ দিয়া তোমাৰ কিচ্‌কিচিয়া চুলিত দুখৰ লুণীয়া নৈখন ভাগৰি পৰক নামি আহক চেনেহৰ কিন্‌কিন্‌ বৰষুণ বুকুৰ চোতালত সাৰ পাই উঠক ভালপোৱাৰ প্রাচীন বাসনা আৰু আকাশৰ ফাঁকেৰে সৰি সৰি পৰা চিকুণ জোনাকত গজালি মেলক বহুদিনৰ এটি সাঁচতীয়া সপোনে ...

কবিতা২

বছা পথাৰৰ পিছল বোকা চলে ওপৰা-উপৰি মৈ কুহুমীয়া হোৱা পানী সাঁতুৰি থাকে তাত গর্ভৱতী পুঠিজনী গা-পোৰা ৰ'দত জিলিকে তাইৰ ধোঁৱাৰঙী পিঠি দুখন হাত আগুৱাই আহে নিথৰ হৈ পৰা এটা ছট্‌ফটনি সোমাই পৰে খালৈত নিটাল মাৰে পেটৰ পোৱালিৰ বাবে এটা অসহায় উচুপনি। (১১/০৩/১১)

ফাগুনলৈ বুলি

হেৰ' বলিয়া ফাগুন তোৰ মতলীয়া ৰঙেৰে ৰঙাই মোকো মাতাল কৰিলি চঞ্চল পছোৱাৰ পাখি উৰুৱাই মোকো বলিয়া কৰিলি ৰঙা পলাশৰ পাহিৰে বুৰ গ'ল গোটেইখন আকাশ সেন্দুৰীয়া হ'ল শিমলুৰ তল ৰবাব টেঙাৰ আলফুলীয়া গোন্ধত মনৰ বাহুত ডেউকা গজিল সাৰ পাই উঠিল কত কুমলীয়া গজালি দূৰণিতো সেয়া কুলিজনীৰে ৰঙিয়াল সুহুৰি অ' ফাগুন তোৰ আঁচলতে দেখোন পৃথিৱীৰ সঁজালধৰা চেনেহ নতুন প্রেমৰ ৰঙীণ ফাকুগুড়ি ..

কবিতা১

বৰষুণৰ সৈতে মিলনতেই গাভৰু হয় শুকান পথাৰখন ভৰপক হয় খেতিয়কৰ সপোন সুখৰ বাঁহীৰ সুৰ এটা বাজি থাকে অবিৰাম .. ফাগুনৰ বৰষুণজাকতে চিকুণ হয় ভাংফলীয়া নাঙল (১২/৩/১১)

সুপ্রভাত

ৰাতিটো বৰষুণত ভিজি আছিল শৰীৰটো নিচুকাইছিল প্রেমে (নে শৰীৰে প্রেমক?) হাবিখনে জোকাৰি পেলাইছিল বহুদিনৰ ধূলিময় অৱসাদ পুৱাটো এতিয়াও সেমেকি আছে কোনোবা চৰায়ে ঘনাই গাইছে "ৰ'দালি এ ৰ'দ দে।"

নামহীন

কুঁৱলীজাকত ৰৈ বাহিৰত ৰাতি এটা কঁপি আছে জোনৰ পোহৰে জিলিকাব নোৱাৰা তাৰ নিৰুত্‍সাহ মুখ ... আইনাৰ খিড়িকীৰ এইপাৰে ৰৈ আছোঁ মই, সাক্ষী হৈছোঁ---- লাইট প'ষ্টটোৰ তলত ফটা কেঁথাৰ উমত(?) জীয়াই থকাৰ কিছুমান অদম্য হেঁপাহৰ খৰ্‌মৰণিৰ ...

গ্রীষ্মৰ স্তৱক

(১) চেৰ্‌চেৰীয়া ৰদত দিনটোৰ আয়ুস বাঢ়িছে উশাহত হুৰ্‌মূৰকৈ উজাই আহিছে শুকান নৈখন ৰুক্ষ বতাহতে কঁপে আগলি কলাপাত .. (২) শীর্ণ কাকডোঙা, তাতেই নামিছে দুপৰৰ বেলি দুকাষে উলুৱনি জোপোহাত লৰে কপহুৱা পতাকা .. (৩) ৰৈ আছোঁ, বৰষুণজাক আহিলেই মই শুকান মাটি হৈ তিতিম এখিলা পাত হৈ পখালিম গা খেলিমেলিকৈ বাজি থাকিব ৰাগ মেঘমল্লাৰ .. (৪) ক'লা ডাৱৰৰ জাকৰুৱা উছাহত আকাশ যেতিয়া গধুৰ হ'ব তেতিয়াই সৰিব জাকৰুৱা বৰষুণ উলাহৰ গীত এটা তাত ৰৈ ৰৈ তিতিব ..